"သူမ"ဟာ "ကဗ်ာ"ျဖစ္သလို "ကဗ်ာ"ဟာ "ငါ"ျဖစ္တယ္
--------------------------------------------------Kသာမိုး(မန္းေျမ)
ဒုတိယမိ တစ္ခါရြတ္ရင္
မ်က္ဝန္းေတြကို ကမာၻမေၾကဘူး။
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရဲ႕ ခါးသက္သက္ေန႔လည္ခင္းဟာ
ျပာရီေဖ်ာ့ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြေလာင္ကြၽမ္းေနၾက။
မင္းဟာ စလင္းဘတ္အိတ္ေလးကိုလြယ္လို႔
ငါကလည္း ကဗ်ာေတြကိုထမ္းပိုးခဲ့။
တစ္ေယာက္တစ္လမ္း ေလွ်ာက္ေနမွန္းသိရေတာ့မွ
ရင္ဘတ္ကို ဆြဲျဖဲပစ္မိသလို
ႏွင္းဆီပန္းေတြလည္း အဆုတ္လိုက္ေႁခြခ်ဖူးတယ္။
အျပာေရာင္ညေတြကို အိပ္မက္ထဲမွာ
တယုတယ နမ္း႐ိႈက္ခဲ့ဖူးရဲ႕။
စီးဆင္းေနတဲ့ ပင္လယ္ပါ။
နင္ အရမ္းမ်က္ႏွာမ်ားလြန္းတယ္။
ဒိုင္ယာရီေပၚက ခ်စ္ျခင္းထဲ
မ်က္ရည္ေတြ ဘယ္သူညႇပ္ထည့္ခဲ့လဲ။
နင္ဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လို
ငါက ကေလာင္တစ္လက္ေပါ့။
နင္လည္း လွပပါေစ။
ငါလည္း နာက်င္ပါေစ။
အျမတ္တႏိုး ရင္ခုန္ဖူးတဲ့လမ္းကေလးေတြ
အခုေတာ့ ေလွာင္ေျပာင္ေနၾက။
အမွတ္တရထဲက နာက်င္မႈကိုႏႈတ္ေတာ့
မာယာတဲ့လား။
အဲ့ဒီေန႔က
ငါ့မ်က္ဝန္းေပၚ တိမ္ေတြၿပိဳခဲ့ရေပါ့။
ဒီဇင္ဘာေရ
ႏွင္းေတြ ကခုန္ေနလိုက္ပံုမ်ား
ငါ့ကဗ်ာေတြပါ စိုလို႔။
သူမဟာ "ကဗ်ာ"တစ္ပုဒ္ဆိုရင္
ကဗ်ာဟာ
နင့္ကိုသတိရတိုင္း ငိုေနတဲ့ငါေပါ့။
ရင္ဘတ္တိုင္းမွာ
ကပ္ၿငိပါေစ (သို႔မဟုတ္) မိမာယာေရ။
Kသာမိုး(မန္းေျမ)
18/5/2k19
