အပိုင္း(၁)
ရတုသေဘာ
ရတုဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ လကၤာမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ကဗ်ာအမ်ိဳးအစားတစ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာအဖြဲ႕အႏြဲ႔ ဖြဲ႔ဆိုရာတြင္ ကဗ်ာ၏ပထမပိုဒ္ကို ဧကပိုဒ္၊ ဒုတိယပိုဒ္ကို အျဖည့္ခံ၊ တတိယပိုဒ္ကို ပိုဒ္စံုရတုဟု ေခၚဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ပိုဒ္ထဲဖြဲ႕ဆိုေသာ ရတု၊ နွစ္ပိုဒ္ထဲဖြဲ႔ဆိုေသာ ရတုမ်ားလည္းရွိသည္။ "ရတု" ဆိုသည္မွာ သကၠတဘာသာစကား ရိတု မွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ရိတု ကို ျမန္မာျပန္ေသာ္ ရာသီဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ရသည္။ ျမန္မာ ေပါရာဏမွ ဆင္းသက္လာေသာ ရတု လည္းရွိသည္။ ေပါရာဏရတုသည္ သဘင္အခန္းအနား၊ အေျခအေနဟူ၍ အနက္အဓိပၸါယ္ရွိသည္။ ပထမ အင္းဝေခတ္တြင္ "ပဌမ မင္းေခါင္ၾကီး" က ျမန္မာမႈကို အားေပးသျဖင့္ ၇၆၃ ခုနွစ္တြင္ ေက်းေစေမာင္မယ္ဘြဲ႕ရတုမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ အျခားရတုမ်ားစြာလည္း ရွိေသးသည္။ ရတုမွ ဆက္ႏြယ္၍ ရကန္ ဟူေသာ ကဗ်ားမ်ားလဲ ေပၚေပါက္ခဲ့ေပသည္။
ဆက္ရန္ - ရကန္၏ သေဘာသဘာဝ
Copy - ဖံုးကြယ္ေနေသာ အမေတ နွင့္ အမေတ ျဖစ္သည္ရာ (ေအာင္ကိုထြန္း)
MC ကာရံေလး
Ph - 09259222024
Ph - 09787420275
No comments:
Post a Comment