ခေရရိပ္.........သို႔

ခေရရိပ္........သို႔

ဦးတည္ခ်က္ေပ်ာက္ေနခဲ့တဲ့ ငါ့ေျခလွမ္းေတြ......
အသက္မဲ့လွမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အခ်ိန္......
ဟိုးအေဝးမွာ လူတစ္စု.....
ႏွလံုးသားကထြက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို
အႏွပညာအျဖစ္ဖန္တီး ကဗ်ာေတြသီကံုးစပ္ဆိုေနၾကေလရဲ႕.......
ငါ့သည္ ပညာတက္......
ငါသည္ ဆရာတစ္ပါး.....
ငါသည္ လူခ်မ္းသာ......
အတၱမာန္မာနေတြေဘးဖယ္လို႔...
ေလလြင့္ေနခဲ့တ့ဲ့ ငါ့ကို ေႏြးေထြးတဲ့အျပံဳးေလးနဲ႔.....
ဆီးႀကိဳေနၾကေလရဲ႕........
ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ငါ့ရဲ့အေတြးေတြနဲ႔အတူ......
အရာရာမွာ အ႐ႈံးေပးသိမ္ငယ္ေနခဲ့တဲ့ငါစိတ္ေတြ.......
အရာအားလံုး အတိတ္မွာခဝါခ်ခဲ့ၿပီး......
ခေရရိပ္ရဲ႕ ကဗ်ာရြတ္ဖက္သံေတြနဲ႔အတူ
ငါ့ရဲ႕ အသစ္အသစ္တိုင္းကိုျပန္လည္႐ွင္သန္ႏုပ်ိဳေစခဲ့ၿပီ......
ငါ အရမ္းေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္.......
ဒါေပမယ့္ေပါ့.......
ေနဝင္ခ်ိန္အလွတရားေတြက ငါ့ရဲ႕အလြမ္းေတြကိုႀကီးစိုးေနေလရဲ႕.......
ကိုယ္စီတာဝန္ေတြ ၿပီဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္....
ႏႈတ္ဆက္တဲ့ စကားေလးသံေတြနဲ႔အတူ......
တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ခြဲခြာသြားၾကျပန္ေတာ့လည္း
ခေရရိပ္ဆိုတာ ေျခာက္ကပ္တိတ္ဆိတ္လြန္းေနတယ္........
အင္း.....ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ လြမ္းခဲ့ရၿပီ.....
ခေရရိပ္ရယ္.........

#MC_ကာရံေလး
http://mckaryanlayy.blogspot.com

ခေရရိပ္ ကဗ်ာဝိုင္းသို႔..........